pnm 2014 346-351

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->Postępy Nauk Medycznych, t. XXVII, nr 5, 2014©Borgis*Radosław Chutkowski, Małgorzata Malec-MilewskaKardiometria elektryczna – nowa metoda nieinwazyjnegomonitorowania hemodynamicznegoElectrical velocimetry – a new noninvasive hemodynamic monitoring systemKlinika Anestezjologii i Intensywnej Terapii, Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, Warszawap.o. Kierownika Kliniki: dr med. Małgorzata Malec-MilewskaSłowa kluczoweelektryczna bioimpedancja klatkipiersiowej, kardiografia impedancyjna,kardiometria elektryczna, rzut serca,objętość wyrzutowaKey wordsthoracic electrical bioimpedance,impedance cardiography, electricalvelocimetry, cardiac output, strokevolumeStreszczenieMonitorowanie parametrów hemodynamicznych układu krążenia, a zwłaszcza rzutuserca (CO) i objętości wyrzutowej (SV), jest niezbędne nie tylko u pacjentów z chorobamiukładu krążenia, chorobami endokrynologicznymi (np. nadczynnością tarczycy), neurolo-gicznymi, ale również u pacjentów po urazach czy w sepsie. Najprościej metody ocenia-jące pracę serca i układ krążenia możemy podzielić na dwie grupy – metody inwazyjnei nieinwazyjne. Metody inwazyjne wymagają założenia specjalnych cewników do sercalub do żyły centralnej i tętnicy. Natomiast metody nieinwazyjne nie naruszają ciągłościskóry i tkanek pacjenta. Do metod inwazyjnych zaliczamy: metody Ficka (bezpośred-nią i pośrednią), metodę rozcieńczeń barwnika, metodę termodilucji (PATD, PAC-CO),metodę ciągłego pomiaru rzutu serca (PAC-CCO), wentrykulografię oraz metody opartena analizie fali tętna (PWA): analiza konturu pulsu (PICCO), analiza mocy pulsu (LIDCO)i APCO (Vigileo). Do metod nieinwazyjnych zaliczamy: rezonans magnetyczny, echokar-diografię, fotoakustyczną ocenę gazów oddechowych, elektryczną bioimpedancję klatkipiersiowej (TEB) i kardiometrię elektryczną (ang.electrical velocimetry– EV). Metoda kar-diometrii elektrycznej (EV) opiera się na zmodyfikowanym pomiarze elektrycznej bioim-pedancji klatki piersiowej (TEB). Jest to stosunkowo nowa metoda, charakteryzująca sięciągłością pomiaru, łatwością wykonania, praktycznie brakiem kosztów eksploatacyjnych(potrzebne są cztery elektrody EKG), możliwością zastosowania u większości pacjentów.W nielicznych przeprowadzonych dotychczas badaniach kardiometria elektryczna wyka-zuje istotną korelację z innymi metodami oceny rzutu serca. Z tych powodów może byćcennym narzędziem diagnostycznym.SummaryCardiovascular monitoring of the hemodynamic parameters: cardiac output (CO) andstroke volume (SV) in particular, is essential not only in patients with cardiac, endocrinological(e.g. hyperthyroidism) or neurological diseases, but also in traumatic or septic patients. In gen-eral, hemodynamic monitoring systems can be divided into noninvasive and invasive meth-ods. Invasive methods require catheterization the heart or central vein and artery. Noninvasivemethods require no skin and tissue damage. Invasive methods are: Fick’s method (direct andindirect), indicator dilution systems, thermodilution (PATD, PAC-CO), continuous cardiac out-put (PAC-CCO) system, ventriculography and pulse waveform analysis (PWA) systems: pulsecontour analysis (PICCO), pulse power analysis (LIDCO) and APCO (Vigileo). Noninvasivemethods are MRI, echocardiography, inert gas rebreathing system, thoracic electric bioimped-ance (TEB) and electrical velocimetry (EV). Electrical velocimetry is based on the modified tho-racic bioimpedance measurement. It is a new method, which enables continuous monitoring, iseasy to apply, not expensive (requires applying only 4 skin ECG electrodes), and may be usedin most patients. Electrical velocimetry shows good correlation with other cardiac output moni-toring systems according to the limited number of studies that are available. For these reasonselectrical velocimetry might be an important diagnostic tool.Adres/address:*Radosław ChutkowskiKlinika Anestezjologii i Intensywnej TerapiiCMKPul. Czerniakowska 231, 00-416 Warszawatel. +48 (22) 584-12-20rchutkowski@o2.plWSTĘPChoroby układu krążenia zajmują pierwsze miejscew statystykach dotyczących zachorowalności i stano-346wią główną przyczynę zgonów. Aby móc je skutecznierozpoznawać i leczyć, potrzebne są nowoczesne narzę-dzia diagnostyczne, umożliwiające ocenę parametrówKardiometria elektryczna – nowa metoda nieinwazyjnego monitorowania hemodynamicznegohemodynamicznych układu krążenia. Istnieje wiele me-tod oceny funkcji układu krążenia, a najprościej możnapodzielić je ze względu na stopień agresywności na:metody inwazyjne, mniej inwazyjne (o ograniczonejinwazyjności) i nieinwazyjne. Do metod inwazyjnychzwiązanych z koniecznością cewnikowania prawegolub lewego serca zaliczamy: bezpośrednią metodęFicka, pośrednią metodę Ficka, metodę rozcieńczeńbarwnika, metodę termodilucji (PATD, PAC-CO), meto-dę ciągłego pomiaru rzutu serca (PAC-CCO) czy wen-trykulografię. Do metod mniej inwazyjnych zaliczamyte oparte na analizie fali tętna (PWA): analizę konturufali tętna (ang.pulse contour analysis– PICCO), analizęmocy fali tętna (ang.pulse power analysis– LIDCO)i algorytm APCO (Vigileo). Ostatnia grupa to metodynieinwazyjne, a wśród nich: rezonans magnetyczny,echokardiografia, fotoakustyczna ocena gazów od-dechowych, elektryczna bioimpedancja klatki piersio-wej (TEB) czy kardiometria elektryczna (ang.electricalvelocimetry– EV). Każda z tych metod ma swoje zaletyi wady. Metody inwazyjne są czasochłonne, skompli-kowane, kosztowne, obarczone ryzykiem zakażeniai wymagają przeszkolonego personelu, a wyniki niezawsze są powtarzalne. Niestety również wśród me-tod nieinwazyjnych nie ma jednej idealnej. Nawetstosunkowo tania echokardiografia wymaga dużegodoświadczenia od osoby wykonującej badania, a jejdostępność bywa bardzo różna (1).Obiecująco prezentują się dwie spośród metod niein-wazyjnych. Są to elektryczna bioimpedancja klatki pier-siowej (TEB), zwana też kardiografią impedancyjną (ICG),i kardiometria elektryczna (EV). Wśród zalet TEB i EV sąwymieniane: możliwość długotrwałego i ciągłego pomia-ru rzutu serca (CO), systemowego oporu naczyniowe-go (SVR), płynu w klatce piersiowej (TFC), łatwość sto-sowania, niskie koszty eksploatacyjne, praktycznie brakograniczeń stosowania co do miejsca, czasu, stanu czywieku chorego. Ograniczeniem tych metod jest niedo-kładność pomiarów u pacjentów z zaburzeniami rytmui z niedomykalnością zastawki aortalnej (1, 2).Warto też wspomnieć, że w naszym kraju znaczącywkład w rozwój nieinwazyjnych metod monitorowaniahemodynamicznego serca wniósł dr hab. inż. GerardCybulski. Skonstruował on polski przenośny kardio-graf impedancyjny typu Holtera (3). W wielu polskichośrodkach kardiografia impedancyjna od lat jest z po-wodzeniem wykorzystywana do monitorowania para-metrów hemodynamicznych w leczeniu nadciśnieniatętniczego, zespołu metabolicznego, niewydolnościserca czy w testach z próbą Valsalvy (3-6).PODSTAWY FIZYCZNE METODYKardiometria elektryczna jest nieinwazyjną metodąoceny hemodynamicznej układu krążenia, u podstaw któ-rej leży elektryczna bioimpedancja klatki piersiowej (TEB).TEB polega na określeniu bezpośredniej zależno-ści między zmianą oporności tkanek (bioimpedancją)a przepływem krwi przez duże naczynia tętnicze w ba-danej okolicy ciała (np. w klatce piersiowej). Mięsieńsercowy cyklicznie kurczy się i rozkurcza, powodującpulsacyjny przepływ krwi. W czasie skurczu krew jestwrzucana z prawej komory do pnia płucnego, a z lewejkomory do aorty. Objętość komór w skurczu maleje,a prędkość i objętość przemieszczanej krwi narasta,powodując rozszerzenie aorty wstępującej i tętnicpłucnych (ryc. 1). Poszczególne tkanki ludzkiego ciałamają własny opór elektryczny (impedancję), który wy-nika z ich budowy (rodzajów pierwiastków, atomów),gęstości i temperatury. Impedancja jest odwrotno-ścią przewodności. Klatka piersiowa składa się z tka-nek o wysokim oporze – tkanka tłuszczowa, mięśnie,kości, płuca (R = 2000-5000Ω-cm),i krwi, która jestdobrym przewodnikiem (R = 130Ω-cm).Najlepszymprzewodnikiem prądu elektrycznego jest osocze krwi(R = 65Ω-cm),w którym są zawieszone elementy mor-fotyczne mające dużo większą oporność elektryczną.Spośród elementów morfotycznych istotne znaczeniemają tylko erytrocyty. Krwinki czerwone mają kształtdwuwklęsłego dysku. Podczas skurczu lewej komo-ry dochodzi do szybkiego przepływu krwi do aorty.Szczyt tego przepływu występuje tuż po otwarciu za-stawki aortalnej, wymuszając równoległe układanie sięerytrocytów względem siebie i ściany naczynia. Takieustawienie krwinek czerwonych ułatwia przepływ prąduelektrycznego, czyli spada mierzone napięcie prądu,a wzrasta przewodność (maleje impedancja). W czasierozkurczu lewej komory serca zastawka aortalna jestzamknięta i w aorcie nie ma przepływu krwi. Sytuacjata powoduje, że erytrocyty układają się chaotycznie,stanowiąc dodatkowy opór, który musi pokonać przy-łożony prąd elektryczny. Skutkiem tego jest wzrostmierzonego napięcia prądu elektrycznego i spadekprzewodności (wzrost impedancji) (ryc. 2) (1, 2, 7, 8).TEB jest metodą nieinwazyjną, ciągłą, a zastosowa-nie małych prądów 2-4 mA o częstotliwości 20-100 Hzjest całkowicie nieodczuwalne i bezpieczne. W ciągłympomiarze elektrycznej bioimpedancji klatki piersiowejrejestrowany sygnał przedstawiony jest jako fala bioim-pedancyjna. Krzywa ta stanowi głównie odzwierciedle-nie zmian zachodzących w aorcie wstępującej, a więcjest zależna od cyklu pracy mięśnia sercowego i swo-im kształtem przypomina kształt fali ciśnienia tętniczego.Ryc. 1.Przepływ krwi przez aortę – rozszerzenie objętościowe tuż pootwarciu zastawki aortalnej (9).347Radosław ChutkowskiRyc. 2.Przepływ prądu przez aortę.przykleja się po lewej stronie na szyi (jedna pod drugą),a kolejne dwie – na klatce piersiowej w linii środkowo-pa-chowej lewej, na wysokości wyrostka mieczykowatego(też jedna pod drugą) (ryc. 3). Przez parę zewnętrznychelektrod przepływa prąd zmienny (AC) o stałej amplitu-dzie, wytwarzany przez aparat. Prąd ten płynie w klatcepiersiowej przez tkanki o najniższym oporze (krew jestnajlepszym przewodnikiem), pokonując jak najkrótsządrogę, którą jest aorta wstępująca i zstępująca. Parawewnętrznych elektrod rejestruje powstałe napięciei wytwarza powierzchniowy zapis EKG (9, 11).Wskaźnik podanego prądu i zmierzonego napięciajest równy przewodności, która jest odwrotnością im-pedancji. Na bioimpedancję mierzoną w czasie Z(t)składają się trzy wartości: impedancja podstawowa Z,która jest pseudostatyczną częścią impedancji, a jejwielkość wynika głównie z objętości płynów w klatcepiersiowej, do których wliczana jest też krew; zmianyimpedancji zależne od oddychania∆ZR; zmiany impe-dancji zależne od cyklu pracy serca∆ZC:Z(t) = Z+∆ZR+∆ZCW prezentowanej metodzie przy obliczaniu objęto-ści wyrzutowej serca (SV) zmiany impedancji zależneod oddychania∆ZRtraktowane są jako artefakt i zosta-ją wytłumione (12).Przebieg zapisu zmian impedancji zależnych od cy-klu pracy serca∆ZCw czasie ma kształt fali sygnałuzbliżony do kształtu fali ciśnienia tętniczego.Obecnie stosowane rozwiązania techniczne spra-wiają, że łatwiej jest mierzyć impedancję niż przewod-ność. Odwrócona zmiana impedancji zależna od cyklupracy serca (ZC) oznaczona jest jako -dZ(t). Przedsta-wiając tę odwróconą krzywą zmiany impedancji -dZ(t),otrzymuje się krzywą podobną do krzywej zmianyprzewodności. Należy pamiętać, że odwrócona krzywazmiany impedancji -dZ(t) jest w rzeczywistości wyliczo-nym sztucznym sygnałem, którego kształt przypominaprzebieg fali ciśnienia aortalnego. Kolejnym sztucznymsygnałem uzyskanym na drodze obliczeń jest krzywa-dZ(t)/dt, która jest wyliczoną pochodną czasu odwró-conej krzywej impedancji -dZ(t) (2, 8, 11).Analizując przebieg krzywej -dZ(t)/dt, można wyzna-czyć trzy charakterystyczne punkty:– punkt B – moment otwarcia zastawki aortalnej, czy-li początek wyrzutu krwi z lewej komory (LVET),Tak więc podstawą kardiografii impedancyjnej jest mo-del interpretacji sygnału bioimpedancji, zakładający,że bezpośrednio po otwarciu zastawki aortalnej i wzro-ście objętości (rozszerzenie objętościowe) w podatnejaorcie wstępującej dochodzi do gwałtownego wzrostuprzewodności elektrycznej w klatce piersiowej, czylispadku bioimpedancji (1, 2, 7, 8).W 2001 roku Bernstein i Osypka zaproponowali innymodel interpretacji sygnału bioimpedancji, na którymzostała oparta nowa metoda zwana kardiometrią elek-tryczną (ang.electrical velocimetry)(9, 10). Jest to mo-del elektrycznego pomiaru prędkości przepływu (EV),którego podstawą są zmiany przewodności krwi w aor-cie. Zakłada on, że zmiana ustawienia erytrocytówz chaotycznego (brak przepływu) na ukierunkowaniezgodne (równoległe do kierunku przepływu) po otwar-ciu zastawki aortalnej wywołuje gwałtowny wzrostprzewodności (z gwałtownym spadkiem impedancji).Urządzenia wykorzystujące metodę kardiometrii elek-trycznej AESCULON®i ICON®dokonują pomiaru elek-trycznej bioimpedancji klatki piersiowej (TEB) – główniezmian bioimpedancji zależnie od cyklu pracy serca, dziękiktórym wyliczają objętość wyrzutową serca (SV).Pomiar dokonywany jest przez układ czterech elek-trod EKG umieszczanych na skórze. Dwie elektrodyRyc. 3.Rozmieszczenie elektrod EKG (9).348Kardiometria elektryczna – nowa metoda nieinwazyjnego monitorowania hemodynamicznego– punkt C – szczyt akceleracji przepływu krwi w aorcie,– punkt X – moment zamknięcia zastawki aortalnej, czylizakończenie wyrzutu krwi z lewej komory (LVET).Patrząc na przebieg równoległych zapisów EKG,krzywych impedancji i pletyzmogramu pulsowegow czasie (ryc. 4), widać, że im wyższa prędkość prze-pływu krwi w aorcie spowodowana wzrostem kurcz-liwości serca, tym wyższe jest nachylenie sygnału-dZ(t) oraz wyższa jest wartość szczytowej amplitudy-dZ(t)/dt (12).Metody te nie pozwalają na bezpośredni pomiar naj-istotniejszych parametrów hemodynamicznych, takichjak rzut serca CO czy objętość wyrzutowa SV, a do in-terpretacji wyników pomiarów trzeba użyć modelu teo-retycznego.Model elektrycznego pomiaru prędkości przepły-wu (EV) bierze pod uwagę wskaźnik szczytowej akce-leracji przepływu aortalnego, jako amplitudę szczytową-dZ(t)/dt podzieloną przez impedancję podstawową Zoraz wskaźnik kurczliwości (ICON):zmierzonego wskaźnika szczytowej akceleracji prze-pływu krwi w aorcie (patent międzynarodowy):Model EV wprowadza korektę czasu przepływuo częstość akcji serca, tj. wykorzystuje skorygowanyczas przepływuFTCdo obliczenia objętości wyrzutowej:gdzie LVET to zmierzony czas wyrzutu krwi z lewej ko-mory, a TRRto zmierzony odstęp R-R. A zatem wzrostobjętości wyrzutowej lewej komory zależy od wydłuże-nia skorygowanego czasu przepływuFTCalbo od wy-dłużenia czasu wyrzutu krwi z lewej komory LVET.Model kardiometrii elektrycznej wprowadza jako stałąpacjenta „objętość tkanki reaktywnej elektrycznie” (VEPT).Wartość ta jest w głównej mierze pochodną masy ciała,dlatego istotne znaczenie ma dokładny pomiar masy ciałapacjenta. Błąd tego pomiaru skutkuje podobnej wielkościbłędem objętości wyrzutowej serca (SV):–SV=VEPTxVFTxFTCW metodzie elektrycznej bioimpedancji klatki pier-siowej (TEB) objętość wyrzutową serca SVTEBobliczasię z iloczynu stałej pacjentaCp(ml), wskaźnika śred-–niej prędkości przepływu krwiVFT(s-1) w czasie prze-pływu FT oraz czasu przepływu FT (s):–SVTEB=CpxVFTxFTPonieważ rzut serca (pojemność minutowa) CO (l/min)jest iloczynem objętości wyrzutowej serca SV (ml)i częstości akcji serca HR (1/min), błąd ten będzie sięprzekładał na wyliczoną wartość rzutu serca CO:CO=SVxHRW modelu kardiometrii elektrycznej wskaźnik śred-–niej prędkości przepływu krwiVFTobliczony jest zePodsumowując obie metody: kardiometrię elek-tryczną (EV) i kardiografię impedancyjną (ICG), różniąRyc. 4.Krzywe rejestrowane równolegle: I – powierzchniowy zapis EKG, II – odwrócona zmiana impedancji zależna od cyklu pracy serca∆ZC,opisana jako -dZ(t), III – obliczona pochodna czasu -dZ(t), opisana jako -dZ(t)/dt, IV – pletyzmogram pulsowy z pulsoksymetru palcowe-go (14).349Radosław Chutkowskisię one modelem zastosowanym do pomiarów impe-dancji, a zwłaszcza interpretacją przyczyny zmiany im-pedancji po otwarciu zastawki aortalnej (2, 8, 12).W modelu kardiografii impedancyjnej założono,że wzrost przewodności (spadek impedancji) zależytylko od rozszerzenia objętościowego aorty wstępu-jącej. W modelu tym pochodna czasu odwróconejkrzywej impedancji dZ(t)/dt oznacza prędkość zmianyobjętości, ale tylko w kierunku promieniowym, a niew kierunku przepływu. Tym samymjestmiarą szczytowej prędkości przepływu (zmiany obję-tościowej).Natomiast w modelu kardiometrii elektrycznej (EV)założono, że nagły wzrost przewodności (spadek im-pedancji) spowodowany jest wyrównaniem ukierunko-wania erytrocytów poprzez pulsacyjny przepływ krwiw aorcie. Oznacza to, że zmiana impedancji zależy odzmiany prędkości przepływu krwi (w kierunku przepły-wu krwi). W modelu tym dZ(t)/dt oznacza przyspiesze-nie przepływu krwi – w kierunku przepływu, ajest miarą szczytowej akceleracji (przepływu krwi) (12).W modelu kardiometrii elektrycznej dzięki analiziecyklicznych zmian elektrokardiogramu, krzywej impe-dancji, krzywej pletyzmograficznej i pomiarów ciśnieniatętniczego uzyskano szereg parametrów hemodynamicz-nych. Określane parametry to: rzut serca (CO), objętośćwyrzutowa serca (SV), indeks sercowy (CI), indeks wy-rzutowy serca (SI), obwodowy opór naczyniowy (SVR),indeks obwodowego oporu naczyniowego (SVRI), opórnaczyniowy (SSVR) i jego indeks, indeks kurczliwościserca (ICON), praca lewej komory (LCW), praca wyrzu-towa lewej komory (LSW), wskaźnik czasu skurczu ser-ca (STR = PEP/LWET), indeks wydajności serca (CPI),zawartość płynów w klatce piersiowej (TFC), dowóz tle-nu (DO2) i indeks dowozu tlenu (DO2I).Należy pamiętać, że monitory AESCULON®i ICON®przed rozpoczęciem pracy wymagają wprowadzenia do-datkowych danych: masy ciała i wzrostu pacjenta orazwartości hemoglobiny i ośrodkowego ciśnienia żylnego.ZASTOSOWANIE KLINICZNE KARDIOMETRIIELEKTRYCZNEJ I PORÓWNANIE Z INNYMIMETODAMI POMIARU RZUTU SERCAKardiometria elektryczna (EV) jako metoda nieinwazyj-nego monitorowania parametrów hemodynamicznychukładu krążenia daje możliwość szybkiej diagnozy u cho-rych w stanie bezpośredniego zagrożenia życia. Jej przy-datność została oceniona w kilku badaniach klinicznych.W badaniu przeprowadzonym przez Osthausai wsp. (13) wykonanym na 37 świniach mierzono rzutserca, porównując kardiometrię elektryczną z metodątermodilucji przezpłucnej (PICCO). Zwierzęta były ba-dane w znieczuleniu ogólnym, a rzut serca oceniano:na początku znieczulenia, w trakcie obciążenia obję-tościowego wlewem dożylnym 6% HAES, następnieobciążenia inotropowego wlewem dożylnym epinefryny350i w trakcie wykrwawiania po zaprzestaniu wlewu. Autorzyzaobserwowali znaczącą korelację między zmianą rzutuserca określanego metodą EV i PICCO (współczynnikkorelacji r = 0,93). We wnioskach podkreślili, że EV jestbezpieczną, prostą, nieinwazyjną i opłacalną metodąciągłego monitorowania zmian rzutu serca u świń.Norozi i wsp. (14) określali rzut serca, mierząc gojednocześnie u każdego pacjenta metodą kardiome-trii elektrycznej i bezpośrednią metodą Ficka. Badanieprzeprowadzono na dzieciach z wrodzonymi wadamiserca, bez zaburzeń hemodynamicznych. W bada-niu uczestniczyły 32 osoby, średnia wieku wyniosła3,4 roku (przedział od 12. dnia życia do 17,8 roku ży-cia). Badacze zaobserwowali doskonałą korelację mię-dzy wynikami uzyskanymi w bezpośredniej metodzieFicka i kardiometrii elektrycznej (r = 0,97), a we wnio-skach podkreślili, że u pacjentów bez zaburzeń hemo-dynamicznych układu krążenia rodzaj wady serca niewpływał w znaczący sposób na uzyskane wyniki.W badaniu porównującym elektryczną kardiome-trię (EV) z przezprzełykową echokardiografią dopple-rowską (TEE) Schmidt i wsp. (15) oceniali rzut sercai objętość wyrzutową. Badanie było przeprowadzonena 37 chorych zakwalifikowanych do operacji pomo-stowania aortalno-wieńcowego. W trakcie zabiegupacjenci byli monitorowani jednocześnie obiema me-todami, a uzyskane wyniki okazały się zbieżne, współ-czynnik korelacji r = 0,93. We wnioskach autorzy pod-kreślili, że obie metody dają podobne wyniki i mogąbyć stosowane zamiennie.Kardiometria elektryczna jest stosowana do diagno-zowania przyczyn niewydolności mięśnia sercowego.Spadek kurczliwości mięśnia sercowego może spo-wodować zastój w układzie żylnym i w krążeniu ma-łym. Efektem upośledzenia serca jako pompy będziewzrost obciążenia wstępnego, widoczny jako podwyż-szona wartość ilości płynu w klatce piersiowej (TFC)– w miąższu płucnym, opłucnej czy dużych naczyniachkrwionośnych. Natomiast wzrost obciążenia następ-czego będzie manifestował się podwyższoną warto-ścią oporu obwodowego (SVR), do obliczenia któregouwzględniane są rzut serca i częstość pracy serca.Również w niewydolności serca kardiometria elek-tryczna jest wykorzystywana do oceny funkcji hemo-dynamicznej lewej komory zarówno w spoczynku, jaki podczas prób wysiłkowych. Może być szczególnieprzydatna u pacjentów z niespecyficznymi dolegli-wościami. Metoda ta jest coraz częściej wykorzysty-wana do optymalnego ustawienia stymulatora serca,a szczególnie w terapii resynchronizacyjnej.Kardiometria elektryczna (EV) jest dobrym sposo-bem diagnozowania i monitorowania nadciśnienia tęt-niczego. Poprzez ocenę parametrów hemodynamicz-nych, takich jak: rzut serca (CO), indeks sercowy (CI),zawartość płynu w klatce piersiowej (TFC), wskaźnikwyrzutowy (SI) można też skutecznie modyfikować do-tychczasowe leczenie nadciśnienia tętniczego.Metoda kardiometrii elektrycznej może też byćz powodzeniem stosowana w szybkim różnicowaniu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

fotocafe.xlx.pl